Postęp i higiena

Dziś nie ćwiczę, nie biegam. Dziś rzucam picie. Wystarczy.

Zrobiłem sobie tabelkę, na której będę notował co i jak i jak mi idzie. Patrzę na nią i nie wiem, co myśleć. Nie wiem, co myśleć o sobie. Jestem kimś, kto zrobił sobie tabelkę…

I to kimś, kto zrobił sobie tabelkę... na poważnie.

Trzeba wejść w nowe kategorie. Trzeba wejść w kategorie radości. Wyniku. Osiągnięcia. Odmierzać czas sukcesami! Juhu!

- Spotkajmy się za miesiąc - mówi do mnie dziewczyna. - Po mojej sesji. Teraz nie mam czasu.

Patrzę na jej łopoczące rzęsy. Jak pranie na letnim wietrze. Zdaje mi się, że odchodzi na zawsze, że już jej nie zobaczę. Ale to chyba ja odpływam.

- Teraz chodzę na siłkę - mówię. - Za miesiąc będę innym człowiekiem.

- Jakim? - pyta.

- Lepszym - mówię.

I w tym kryje się sedno. Będę lepszy. Będę pracował, by być lepszy. Tłuszcz jest zły. Mięsień jest dobry. Mięsień to ruch - życie, tłuszcz to bezruch, śmierć. Chcę być życiem. Mięśniem. Chcę być gotowy do wysiłku. Będę teraz życie odmierzał w seriach po osiem powtórzeń i zapisywał je w tabelkach.

Chcę się podporządkować ideologicznej tyranii. Chcę być bogiem.

A tu się okazuje, że sidła są dawno zastawione. Po prostu lezę w nie jak krowa. Idę przez miasto i wdeptuję w Zachętę, gdzie wystawa złożona przez Andę Rottenberg. O mnie. Myślę: prowokacja…

Chiharu Shiota, Dialog z nieobecnością, 2010/2014 (fragment), instalacja, fot. Marek Krzyżanek 

Rottenberg mnie przewidziała.

fot. Marek Krzyżanek 

Wracam do domu i rzucam też słodycze. Na półce stoi słoik nutelli. Bardzo go pragnę.

Rzucam też mąkę białą, a więc chleb, bagietkę, naleśniki, pączki, makaron.

Rzucam też mięso zwierząt lądowych… aczkolwiek to już dawno rzuciłem, więc się nie liczy…

Nie mam dosyć. Rzucam też więc nabiał. Sery rzucam. Te tłuste sery pleśniejące. I te żółte tanie. I mozzarellę.

Orientuję się, że pizzę rzuciłem.

Rottenberg się śmieje. Mówi: Pojęcie postępu jako rozwoju, udoskonalenia, przejścia od niższego do wyższego etapu stanowiło jedną z podstaw światopoglądu encyklopedystów francuskich, myślicieli oświecenia oraz XIX-wiecznych pozytywistów. Było też elementem mitu założycielskiego nowoczesności - budowy nowego, lepszego świata.

A ja na to: Jutro robię klatkę i barki.

A Anda na to: "Postęp i higiena" poświęcona jest pułapkom modernizacji czyli idealistycznej wiary w postęp i możliwość "ulepszania". Dotyczy to także ciała i koncepcji ciała idealnego.

A ja na to: Widziałaś tę studentkę z tymi rzęsami, która mówi mi, że się spotka ze mną po sesji… No widziałaś? Była tu przed chwilą. Jeszcze nią pachnie…

Rottenberg udaje, że nie słyszy.

- Powiedz mi, Ando, jak mam nie ulepszać, jak nie upiększać? No jak? Jeśli nie upiększać, to co?

Kurwa, jutro idę na siłkę i dam z siebie wszystko. Pierdolę to, co na ten temat sądzą krytycy kultury. Chcę być idiotą.

Czy naprawdę nie mogę spokojnie pobyć sobie idiotą!?


------

Żródło zdjęć: http://www.zacheta.art.pl/article/view/2205/postep-i-higiena

Dziś w RDC rozmawiałem na temat pakowania z Jakubem Dymkiem z Krytyki Politycznej Dziennik Opinii, Bartoszem Zagdańskim trenerem osobistym z Holmes Place w Galerii Mokotów i Justyną Mizerą dietetyczką sportu. Posłuchaj tutaj. Trzeci podcast od góry.